ପିଲାଦିନ
ପିଲାଦିନେ ମୁଁ ବେଶି ଦୁଷ୍ଟ ନ ଥିଲି। କିନ୍ତୁ ମୁଁ ଯୋଉଠିକୁ ଯାଉଥିଲି ପଡ଼ିଯାଉଥିଲି ଅବା କୋଉଠି ବାଡ଼େଇ ହୋଇ ଖଣ୍ଡିଆ ଖାବରା ହେଉଥିଲି। ସେଥିପାଇଁ ମା’ ମତେ ଅଥର୍ବା ବୋଲି ଡାକୁଥିଲେ। ମତେ ଏକୁଟିଆ ଛାଡ଼ିବାକୁ ସେମାନେ ଡରୁଥିଲେ। ଥରେ କିନ୍ତୁ ମୁଁ କାହାକୁ କିଛି ନ କହି ଘରପଛପଟକୁ ଖେଳିବାକୁ ପଳେଇଥିଲି। ସେଠି ପିଲାମାନେ ଚପଲ କାଟି, ହକିଷ୍ଟିକ୍ ପରି ବଙ୍କା ବାଡ଼ିରେ ଖେଳୁଥିଲେ। ହଠାତ୍ ଏକ ବାଡ଼ି ଆସି ମୋ ମୁଣ୍ଡରେ ବାଜିଥିଲା। ଆଉ ମୁଁ ସେନ୍ସଲେସ୍ ହୋଇଯାଇଥିଲି। ଏ ଖବର ଯେତେବେଳେ ଘରକୁ ଗଲା ସମସ୍ତେ ବ୍ୟସ୍ତ ହୋଇଯାଇଥିଲେ। ମା’ ମତେ ଘରକୁ ନେଲେ। ହେଲେ ବାପା ରାଗିକି ମତେ ଘରୁ ବାହାରି ଯିବାକୁ କହିବା ସହ ସେଇ ପିଲାଙ୍କ ପାଖକୁ ଯାଇ ତାଙ୍କ ସହ ରହ ବୋଲି କହିଥିଲେ। ଏଇ ଗୋଟିଏ ଥର ହିଁ ମୁଁ ଖେଳିବା ପାଇଁ ଲୁଚିକି ଯାଇଥିଲି। ଖେଳାଖେଳିରେ ମୁଁ ସେତେଟା ଭଲ ନ ଥିଲି। କିନ୍ତୁ ପିଲାଦିନୁ ମୋର ସ୍ବପ୍ନ ଥିଲା ଗୋଟେ। ସେ ହେଉଛି ହିରୋ ହେବା।
ଅଭିନୟରେ ପ୍ରଥମ ପାଦ
ମୋ ପିଉସା କୈଳାସ ଚନ୍ଦ୍ର ସେନାପତି ଡ୍ରାମାରେ ମ୍ୟୁଜିକ ଡାଇରେକ୍ଟର ଥିଲେ। ସେ ଅଜିତ ଦାସଙ୍କ ସହ କାମ କରୁଥିଲେ। ଥରେ ମୁଁ ପିଉସାଙ୍କ ସହ ଅଜିତ ଦାସଙ୍କ ଘରକୁ ଯାଇଥାଏ, ସେଇଠି ସେ ମତେ ଦେଖି ପଚାରିଥିଲେ ଅଭିନୟ କରିବୁ? ମୁଁ ହଁ କରିଥିଲି। ଆଉ ସେ ମତେ ‘ସମ୍ପର୍କ’ ସିରିୟଲରେ ଏକ ଛୋଟିଆ କ୍ୟାରେକ୍ଟରରେ ଅଭିନୟ କରିବାର ସୁଯୋଗ ଦେଇଥିଲେ। ସେତେବେଳେ ମତେ ବୟସ ମାତ୍ର ୩ ବର୍ଷ। ତା’ପରେ ମୋର ଆଗ୍ରହ ବଢ଼ିଯାଇଥିଲା। ଯେହେତୁ ଆମ ପରିବାରର କେହି ଫିଲ୍ମ ଲାଇନ୍ରେ ନ ଥିଲେ ମୁଁ ନାଚ ମାଧ୍ୟମରେ ଅଭିନୟ କ୍ଷେତ୍ରରେ ଆଗକୁ ବଢ଼ିବି ଭାବି ନାଚ ଶିଖୁଥିଲି। ଆଉ ବିଭିନ୍ନ ପ୍ରତିଯୋଗିତାରେ ଅଂଶ ଗ୍ରହଣ କରୁଥିଲି। ୨୦୦୪ରେ ବୁମ୍ ସାକାଲାକାରେ ପ୍ରଥମ ହୋଇଥିଲି। ତା’ସହ ମଞ୍ଚ ନାଟକ ବି କରୁଥିଲି। ହର ପଟ୍ଟନାୟକଙ୍କ ଅନ୍ବେଷଣ ୨୦୦୬ରେ ମୁଁ ନୃତ୍ୟରେ ପ୍ରଥମ ହୋଇଥିଲି। ସେଇଠି ହର ପଟ୍ଟନାୟକ ଘୋଷଣା କରିଥିଲେ ଯେ ଟପ୍ ୫ ପିଲାଙ୍କୁ ମୁଁ ମୋର ଫିଲ୍ମ ‘ପାଗଳ ପ୍ରେମୀ’ରେ ଅଭିନୟ କରିବାର ସୁଯୋଗ ଦେବି। ସେଦିନ ସେଠି ଚଣ୍ଡୀ ପରିଜା ବି ମତେ ଦେଖିଥିଲେ। ପରେ ସେ ଦିନେ ତାପସ ସରଘରିଆଙ୍କ ମାଧ୍ୟମରେ ମତେ ଡକେଇଥିଲେ। ଆଉ ମତେ ତାଙ୍କ ଚଳଚ୍ଚିତ୍ର ‘ରକତେ ଲେଖିଛି ନାଁ’ରେ ଶିଶୁ କଳାକାରଭାବେ ସୁଯୋଗ ଦେଲେ। ଏଇ ଚଳଚ୍ଚିତ୍ରଟି ପ୍ରଥମେ ଶୁଟିଂ ହୋଇ ରିଲିଜ୍ ହୋଇଥିଲା। ତେଣୁ ‘ରକତେ ଲେଖିଛି ନାଁ ’ ମୋର ପ୍ରଥମ ଚଳଚ୍ଚିତ୍ର ହେଲା ଓ ‘ପାଗଳ ପ୍ରେମୀ’ ହେଲା ଦ୍ୱିତୀୟ । ତେବେ ତୃତୀୟ ଫିଲ୍ମ ‘ସମୟ ହାତରେ ଡୋରି’ରୁ ମତେ ଲୋକେ ବେଶି ଚିହ୍ନିଥିଲେ। ଏଥିରେ ମତେ ଷ୍ଟେଟ ଆଓ୍ବାର୍ଡ ବି ମିଳିଥିଲା। ଫଳରେ ଭଲ ଭଲ ଫିଲ୍ମର ଅଫର୍ ଆସିଲା। ମୁଁ ସେତେବେଳେ ସବୁଠାରୁ ଅଧିକ ପାରିଶ୍ରମିକ ପାଉଥିବା ଚାଇଲ୍ଡ ଆକ୍ଟର ଥିଲି। ଆଉ ‘ତୁ ମୋର ଲଭ୍ ଷ୍ଟୋରୀ’ରେ ମୁଁ ହିରୋ ଭାବେ ଇଣ୍ଟ୍ରୋଡ୍ୟୁସ୍ ହୋଇଥିଲି।
ଅବସର ସମୟରେ ପାଲଟେ ନିର୍ଦ୍ଦେଶକ
ମୁଁ କେବେ ବି ସମୟ ନଷ୍ଟ କରିବାକୁ ଭଲ ପାଏନା। ଖାଲି ସମୟ ମିଳିବା ମାତ୍ରେ ବହି ପଢ଼େ, କବିତା /ନାଟକ ଲେଖେ, ବିଭିନ୍ନ ପ୍ରକାରର କ୍ରାଫ୍ଟ ତିଆରି କରେ। ତା’ସହ ଶର୍ଟ ଫିଲ୍ମ ବି କରେ, ଯେଉଁଥିରେ ମୁଁ ନିଜେ ସ୍କ୍ରିପ୍ଟ ଲେଖିବା ସହ ଭିଡିଓ ଏଡିଟିଂ ଓ ନିର୍ଦ୍ଦେଶନା ବି ଦେଇଥାଏ। ନିକଟରେ ବାସ୍ତବ କାହାଣୀକୁ ନେଇ ମୋର ‘ମଞ୍ଜୁନାଥ’ ନାମକ ଶର୍ଟ ଫିଲ୍ମ କୋଲକାତାର ଅନ୍ତର୍ଜାତୀୟ ଫିଲ୍ମ ଫେଷ୍ଟିଭାଲ୍ରେ ସମ୍ମାନିତ ହୋଇଛି।
ଫିମେଲ ଫ୍ୟାନ୍ଙ୍କ ପାଗଳାମୀ
ସୋସିଆଲ ମିଡିଆରେ ମୋ ନାଁରେ କେହି କେହି ଫେକ୍ ଆଇଡି କରି ମୋର ଯୁବତୀ ଓ ମହିଳା ଫ୍ୟାନଙ୍କ ସହ ଚାଟିଂ କରନ୍ତି। ଆଉ ସେମାନେ ସେହି ବ୍ୟକ୍ତିଙ୍କୁ ମୁଁ ଭାବି ତାଙ୍କୁ ଭଲ ପାଇ ବସନ୍ତି। ଏମିତି ବି ହୋଇଛି ସେଇ ଯୁବତୀ ଓ ମହିଳା ଆମ ଘରକୁ ଆସି ମତେ ବାହାହେବାକୁ ବି କହିଛନ୍ତି। ଥରେ ଜଣେ ବିବାହିତ ମହିଳା ଆସି ମତେ ବିବାହ କରିବାକୁ ଜିଦି କରିଥିଲେ। ଅନେକ ବୁଝାଇବା ସତ୍ତ୍ୱେ ସେ ବୁଝି ନ ଥିଲେ। ଆଉ ଆମକୁ ପୋଲିସଙ୍କ ସହାୟତା ନେବାକୁ ପଡ଼ିଥିଲା।
ଲାଇଫ ପାର୍ଟନର୍
ଏପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ମୁଁ ଲାଇଫ ପାର୍ଟନର୍ ବିଷୟରେ କିଛି ଭାବିନି। ତେବେ ଯିଏ ମୋ ବାପା ମା’ ତଥା ମୋ ପୂରା ପରିବାରକୁ ଭଲ ପାଇବ ମୁଁ ତାକୁ ହିଁ ବିବାହ କରିବି।
ପ୍ରିୟ ମଣିଷ
ଏମିତି ତ ପରିବାରର ସମସ୍ତେ ମୋର ପ୍ରିୟ। ତେବେ ଜେଜେବାପା ଜେଜେମା’ଙ୍କ ସ୍ଥାନ ମୋ ହୃଦୟରେ ଟିକେ ସ୍ବତନ୍ତ୍ର। ବାପା ଆଡଭୋକେଟ୍ ହୋଇଥିବାରୁ ପିଲାଦିନୁ ମୋ ସହ କେବେ ବି କେଉଁ ଶୁଟିଂକୁ ଯାଇପାରୁ ନ ଥିଲେ। ଜେଜେବାପା ଓ ଜେଜେମା’ ହିଁ ମୋ ସହ ଯାଉଥିଲେ। ମୁଁ ମୋ ଜେଜେବାପାଙ୍କୁ ଆଦରରେ ‘ଭାଇ’ ଓ ଜେଜେମା’କୁ ‘ଦିଦି’ ବୋଲି ଡାକେ। ଖୁସିର ମୁହୂର୍ତ୍ତ
ଚଳିତ ବର୍ଷ ଜୁନ ୧୦ରେ ମୋ ଫିଲ୍ମ ‘ଦିଲ୍ ମୋର ମାନେନା’ ରିଲିଜ୍ ହୋଇଥିଲା। ଆଉ ମୁଁ ଜେଜେବାପାଙ୍କ ସହ ହଲ୍କୁ ଯାଇଥିଲି। ସେଠି ମୋ ଫ୍ୟାନ୍ମାନେ ମତେ ଦେଖି ଖୁସିରେ ଟେକି ଟେକି ନେଇଯାଇଥିଲେ। ଜେଜେବାପା ଏ ଦୃଶ୍ୟ ଦେଖି ଖୁସିରେ କାନ୍ଦି ପକେଇଥିଲେ। ସେଦିନ ମତେ ବହୁତ ଖୁସି ଲାଗିଥିଲା।
ଫିଟ୍ନେସ୍ ପାଇଁ
ଫିଟ୍ ରହିବା ପାଇଁ ମୁଁ ପ୍ରତିଦିନ ପ୍ରାୟ ୧୦ କି.ମି. ସାଇକେଲିଂ କରେ ଓ ଡ୍ୟାନ୍ସ ପ୍ରାକ୍ଟିସ୍ କରେ। ତା’ଛଡା ଜିମ୍ ବି ଯାଏ।
ଖାଦ୍ୟ ପ୍ରିୟ
ମୁଁ ବହୁତ ଖାଇବା ପ୍ରିୟ। ତେବେ ମତେ ବେଶି ଦେଶୀ ଖାଦ୍ୟ ଭଲ ଲାଗେ। ଦହି ମୋର ଭାରି ପ୍ରିୟ। ବାରିପଦାର ହୋଇଥିବାରୁ ନନ୍ ଭେଜ୍ରେ ମଟନ୍ ପସନ୍ଦ। ଆଉ ସାଙ୍ଗସାଥୀ ଏକାଠି ହେଲେ ଆମେ କେବଳ ଗୋଟିଏ କଥା ଭାବୁ ‘କ’ଣ ଖାଇବୁ, କେଉଁଠି ଖାଇବୁ’।
ଏବେ ବି ପାଏ ପକେଟ୍ ମନି
ଆଗରୁ ତ ପକେଟ୍ ମନି ମିଳୁଥିଲା। ରୋଜଗାରକ୍ଷମ ହେଲା ପରେ ବି ବାପା ମା’ ଓ ଅନ୍ୟ ବଡ଼ମାନେ ମୁଁ ନ ମାଗିଲେ ବି ପକେଟ୍ ମନି ଦିଅନ୍ତି।
ଇଚ୍ଛା ଅଛି
ଅଭିନେତା ଭାବେ ଜିଇବା ଓ ଅଭିନେତା ଭାବେ ମରିବାକୁ ଚାହେଁ। ଏହାଛଡା ଦ୍ୱିତୀୟ କଥା ମୁଁ କେବେ ଭାବିନି।
-ଶିବାନୀ ମହାନ୍ତି