ଅତାବିରା, ୨୧ା୫ (ଡି.ଏନ୍.ଏ): ଦିନୁଦନ୍କେ ଖରା ତାତି ବଢ଼ତେଲ ଯାଉଛେ। ଲୋକ୍ ଖରା ଝାଉର ଲାଗି ଅଥାଥାଲି ହେଇଯାଉଛନ୍। ସଭେ ଛାଇତଲ ଖୁଜୁଛନ୍। ସକାଲର ୯ ବାଜଲେ ଲୋକ୍ ଘରୁ ଭଟାକେ ନାଇଁ ବାହାରବାର। ରାଏଜ ସରକାର ବି ଦିନର ୧୧ ବାଜଲେ ଗାଡ଼ିମଟର ସଂଗେ ଶ୍ରମିକମାନକର କାମକରାକେ ବାରନ୍ କରିଛନ୍। ହେଲେ ଏନ୍ତାଥି ବି ଆମର ସମାଜରେ ଅନେକ ଲୋକ୍ ଅଛନ୍ ଯେନ୍ମାନେ ପେଟକେ ଦାନା, ଦିହିକେ କପଡ଼ା, ପିଲାଛୁଆକର ପାଠ୍ପଢ଼ା ଚିନ୍ତାରେ ୪୪ ଡିଗ୍ରୀ ମୁଡ଼ଫଟା ଖରାରେ ନିଅଁାସାଲେ ଖଟୁଛନ୍।
ସୂଚନା ଅନ୍ସାରେ ବରଗଡ଼ ଜିଲା ଅତାବିରା ବ୍ଲକ ଟାମ୍ପରସରା ପଁଚେତ ଛନ୍ଦପାଲିର ଗୁଟେ ଲୁହୁରା ପରିବାର ବହୁତ୍ ବଛର ହେଲା ପୋଡ଼ବାଡ଼ି ଛକରେ ଲୁହୁରାସାଲ କରି ନିଜର କୁଟୁମ ପୁଷୁଥିବାର ଦେଖ୍ବାକେ ମିଲୁଛେ। ସ୍ବର୍ଗତ ରସିଆ ଗୁରୁ ଆର ଭଗବତୀ ଗୁରୁକଁର ୪ ପୁଓ ଅଶୋକ, ରାଘବ, ବଲ୍ଲଭ, ବିଜୟ ଆର ଗୁଟେ ଝି’ ସୁମିତ୍ରା। ସଭେ ବିହାଚୁରା ହେଇ ସାଏଲେନ। ରସିଆ ଗୁରୁ ଆର ବଡ଼ପୁଓ ଅଶୋକ ଆରପାରକେ ଚାଲିଯାଇଛନ୍। ଭଗବତୀ ନିଜର ବାକି ୩ ପୁଓ, ଝି’ଜୁଏଁ ଆର ନାତି ନାତେନକର ସଂଗେ ଦିନ୍ ବିତଉଛନ୍। ଏହେଦେ ବାକି ୩ ପୁଓ ଆର ଜୁଏଁ ମିଶିଗୁଲି ଲୁହୁରାସାଲେ କାମ୍ କରୁଛନ୍ ଆର ନିଜର କୁଲବୁରତିକେ ବଁଚେଇ ରଖିଛନ୍। ହେଲେ ଆଘର ଲେଖେଁ ଭଲ ବେପାର ନାଇଁ ହେବାର। ଆଧୁନିକ ଯୁଗରେ ଆଧୁନିକ ଯନ୍ତ୍ରପାତି ଲାଗି ଲୁହୁରା ସମାଜ ନିଜର ଜୀବ୍କା ହରେଇ ବସଲେନ। ଆଗରୁ ଚାଷ୍ବାସ ସମିଆରେ ଲୁହୁରାସାଲୁ ଲାଖେରୁ ଦେଢ଼ଲାଖ୍ ଟଁକା ରୁଜଗାର ହେଉଥିଲା। ହେଲେ ଆଏଜ୍କାଲି ଆର ସେ କମାନି ନାଇଁ ହେବାର। ଆଗରୁ ଲୁହୁରାମାନେ ଦା, ଟଂଗିଆ, କୁଡ଼ି, ପନଖି, ଚଟୁ, ଶାବଲ ଲେଖେଁ ଲୁହା ସାମାନ ତିଆରି ହାଟ ହାଟ ବିକି ନେଉଥିଲେ। ସେଥ୍ରୁ ସେମାନେ ବନେ ଦୁଇପଏସା ରୁଜଗାର ବି କରୁଥିଲେ। ହେଲେ ଆଏଜ୍ ଯୁଗ ବଦଲିବାର ସଂଗେ ଇ ସବୁ ବେପାର ବି ବୁଡ଼ିଗଲାନ। ରୁଜଗାର ବାବ୍ଦେ ବଲ୍ଲଭ ଗୁରୁକୁଁ ପଚରାଲାରୁ ଚଲତି ଚାଷବାସ ସମିଆରେ ୪୦ରୁ ୫୦ ହଜାର ଟଁକା ଭିତରେ ରୁଜଗାର ହେବାର ଆଶ୍ କରୁଛୁଁ ବଲି ସେ କହିଥିଲେ। ଆଗରୁ ୧ ମିନିଟରେ ୧ ଟଁକା କମାନି ହେଉଥିଲା। ହେଲେ ଆଏଜକାଲି ଆଘର ଲେଖେଁ ବେପାର ନାଇଁ ଜମବାର। ଇ ମୁଡ଼ଫଟା ଖରା ଝାଉରେ ଲୋକ୍ ଘରେ ଅଚିନ୍ତା ଶୁଇଥିଲା ବେଲେ ଆଏଜ୍ବି ତିନ୍ ଭାଇ, ଜୁଏଁ ମିଶି ପେଟପାଟନାର ଉଧେ ୪୪ ଡିଗ୍ରୀ ଖରାରେ ଲୁହୁରାସାଲେ ନିଅଁାରେ ତପୁଛନ୍।