ଦହି ନେବ…ଦହି। ସ୍ନେହ ବୋଳା ଏହି ଦି ପଦ ଡାକ ଶୁଣିଲେ ଘରୁ ବାହାରି ଆସନ୍ତି ପିଲାଠାରୁ ବୟସ୍କ। ସକାଳୁ ସକାଳୁ ଲୋକଙ୍କ ଦୁଆର ମୁହଁକୁ ଯାଇ ଦହି ପରଷି ଦେଉଥିବା ସେହି ଚିହ୍ନା ପରିଚିତ ମଣିଷ ହେଉଛନ୍ତି ଭଗବାନ ବେହେରା। କାମାକ୍ଷାନଗର ଅଞ୍ଚଳରେ ଦହି ମଉସା ଭାବେ ଜଣାଶୁଣା ଭଗବାନଙ୍କ କର୍ମ ଉପରେ ଭରସା କାହିଁରେ କେତେ। ସେଇଥି ପାଇଁ ତ ସାରା ଦିନର ଖଟଣି ଭିତରେ ସେ କୁହନ୍ତି ଗୋଟିଏ କଥା, ‘କାହା ଉପରେ ବୋଝ ହେବା ଅପେକ୍ଷା ଜୀବନ ଥିବା ଯାଏ ଖଟି ଖାଇବାରେ ମଜା ଅଲଗା’।
ଭଗବାନଙ୍କ ଘର ଭୁବନ ବ୍ଲକ ସୁରପ୍ରତାପପୁର ଗ୍ରାମରେ। ବୟସ ପଚାରିଲେ ହାତଗଣି କୁହନ୍ତି ୭୨। ବୟସର ସାୟାହ୍ନରେ ଅନେକେ ଘରେ ଆରାମ କରିବା କିମ୍ବା ଭାଗବତ ଚିନ୍ତନରେ କାଟିଥାନ୍ତି ଦିନ। ହେଲେ କୌଳିକ ବୃତ୍ତିକୁ ସମ୍ମାନ ଦେଉଥିବା ଭଗବାନ ଆନନ୍ଦ ପାଆନ୍ତି ଛେନା, ଦହି ବିକ୍ରିରେ।
ସ୍ତ୍ରୀ ଦେବକୀ, ୨ ପୁଅ, ଜଣେ ଝିଅଙ୍କୁ ନେଇ ଭଗବାନଙ୍କ ପରିବାର। ବିବାହ ପରେ ପିଲାମାନେ ସେମାନଙ୍କ ସଂସାରରେ ବ୍ୟସ୍ତ। ହେତୁ ଜାଣିବା ଦିନରୁ ଗୋରୁପଲ ସହ ତାଙ୍କର ଦିନ କଟିଛି। ସେ ବି ଭାବିଥିଲେ ବୟସ ବଢ଼ିଲେ ପିଲାମାନଙ୍କ ସ୍ନେହସୋହାଗରେ ଦିନ ବିତିବ। ହେଲେ କାହା ଉପରେ ବୋଝ ହେବା ତାଙ୍କ ସ୍ବାଭିମାନକୁ ପ୍ରଶ୍ନ କଲା। ତେଣୁ ୬ବର୍ଷ ହେଲା ସେ ଆରମ୍ଭ କରିଛନ୍ତି ଦହିଛେନା ବେପାର।
କ୍ଷୀର ସଂଗ୍ରହ କରିବାକୁ ଭଗବାନ ଗୋରୁ, ମଇଁଷି ପାଳିଛନ୍ତି। ଗ୍ରାମର ଅନ୍ୟ ଗୋପାଳକଙ୍କ ଘରୁ ମଧ୍ୟ ସେ କ୍ଷୀର ସଂଗ୍ରହ କରିଥାନ୍ତି। କ୍ଷୀର ଛିଣ୍ଡାଇ ନିତି ଦହି ଛେନା
ପ୍ରସ୍ତୁତ କରାଯାଇଥାଏ। ଏସବୁ କାର୍ଯ୍ୟରେ ସମ୍ପୂର୍ଣ୍ଣ ସହଯୋଗ କରନ୍ତି ଦେବକୀ। ସକାଳ ୬ଟାରୁ ସେସବୁକୁ ଧରି ବେପାର କରିବାକୁ ବାହାରି ପଡ଼ନ୍ତି ଭଗବାନ। କାମାକ୍ଷାନଗର ତାଙ୍କ ବ୍ୟବସାୟର ମନପସନ୍ଦର ଜାଗା। ଏଥିପାଇଁ ତାଙ୍କୁ ଗଁାଠାରୁ ୨୫ କିମି ବସଯାତ୍ରା କରିବାକୁ ପଡ଼େ। କାମାକ୍ଷାନଗର ଆସିବା ପରେ ସାହି ସାହି ବୁଲି ସେ ବିକିଥାନ୍ତି ଦହିଛେନା। ଦୈନିକ ୯୦୦ ଟଙ୍କା ଯାଏ ରୋଜଗାର ହୁଏ। ସବୁ ଖର୍ଚ୍ଚ ଯାଇ ୨୫୦ ଟଙ୍କା ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ଲାଭ ମିଳେ। ସନ୍ଧ୍ୟା ୬ଟାରେ ବ୍ୟବସାୟ ସାରି ସେ ପୁଣି ଘରମୁହଁା ହୁଅନ୍ତି। ପରିଣତ ବୟସରେ ଦହି ବ୍ୟବସାୟ କରୁଥିବା ସମ୍ପର୍କରେ ପଚାରିବାରେ ଭଗବାନ କୁହନ୍ତି, ଯାହା ରୋଜଗାର ହେଉଛି ସେଥିରେ ଦୁଇପ୍ରାଣୀ ଶାନ୍ତିରେ ମୁଠେ ଖାଉଛୁ। ଦୁଇଖଣ୍ଡ ପିନ୍ଧୁଛୁ। ଭଲରେ ଚଳୁଛୁ। ଜୀବନରେ ଆଉ କ’ଣ ଦରକାର। ଦେହପା ଓ ଭଲମନ୍ଦ ଅଛି। ସବୁଦିନ ବ୍ୟବସାୟ କରିବା ସମ୍ଭବ ହେଉନାହିଁ। ତଥାପି ହାତଗୋଡ଼ ଚଳୁଥିବା ଯାଏ କାହାରି ଉପରେ ବୋଝ ହେବେ ନାହିଁ ବୋଲି ସେ କହିଛନ୍ତି।