ନିଜ ଚାକିରିକୁ ଦେଖିବା ସହ ଅଭାବୀଙ୍କ ମୁହଁରେ ହସ ଖେଳାଇବା ନିଶ୍ଚିତ ପ୍ରଶଂସନୀୟ। ଏମିତି କାର୍ଯ୍ୟରେ ଲାଗିଛନ୍ତି ତେଲେଙ୍ଗାନାର ଭିନିଲ ରେଡ୍ଡୀ। ତାଙ୍କୁ ବର୍ତ୍ତମାନ ବୟସ ୨୫। ପେସାରେ ସେ ଜଣେ ଏରୋନଟିକାଲ ଇଞ୍ଜିନିୟର। ୨୦୧୫ରେ ସ୍ନାତକ ଡିଗ୍ରୀ ହାସଲ କରିବାର ଦିନକ ପରେ ସେ ଅଭିଷ୍ଟି ଓ୍ବେଲ୍ଫେୟାର ସୋସାଇଟି ନାମକ ଏନ୍ଜିଓ ଗଠନ କରିଥିଲେ। ଏବେ ତାଙ୍କ ଭାଇ ସୁନୀଲଙ୍କ ସହ ସେ ଭାରତରେ ୫୬ଟି ଶାଖାରେ ୩୪,୦୦୦ ଜଣ ସ୍ବେଚ୍ଛାସେବୀଙ୍କୁ ନେଇ ସମାଜସେବାରେ ଲାଗିଛନ୍ତି। ସେ ଏହି ସଂସ୍ଥା ମାଧ୍ୟମରେ କୃଷକମାନଙ୍କୁ ସାହାଯ୍ୟ କରୁଛନ୍ତି। ଅଭାବୀଙ୍କୁ ଖାଦ୍ୟ ଦେଉଛନ୍ତି। ହୋଟେଲଗୁଡିକରୁ ଖାଦ୍ୟ ସଂଗ୍ରହ କରି ହାଇଦ୍ରାବାଦର ମହାତ୍ମା ଗାନ୍ଧୀ ବସଷ୍ଟାଣ୍ଡ୍ରେ ରାତିରେ ଯାତ୍ରା କରୁଥିବା ଲୋକଙ୍କୁ ଖାଇବା ଲାଗି ଦେଉଛନ୍ତି। ଦିନକୁ ୧ ଲିଟର ଲେଖାଏ କ୍ଷୀର ହାଇଦ୍ରାବାଦର ୧୬୦୦ଟି ଗ୍ରୋସରି ଷ୍ଟୋରରୁ ସକାଳ ୬ଟାରେ ସଂଗ୍ରହ କରି ତାହାକୁ ଗରମ କରି ୨୦୦୦ ଗରିବ ଛାତ୍ରଙ୍କୁ ପିଇବାକୁ ଦିଆଯାଉଛି। ଭିନିଲଙ୍କ ଟିମ୍ ସରକାରୀ ସ୍କୁଲ୍ ଓ କଲେଜରେ ଛାତ୍ରମାନଙ୍କ ଲାଗି କ୍ୟାରିୟର ଗଠନର ମାର୍ଗ ଦେଖାଉଛନ୍ତି। ତାଙ୍କ କ୍ୟାରିୟର ଗାଇଡାନ୍ସ ପ୍ରୋଗ୍ରାମ୍ରେ ଏବେ ୪.୫ ଲକ୍ଷ ଛାତ୍ର ଯୋଡି ହୋଇଛନ୍ତି। ଏହା ସହରଠାରୁ ଗାଁ ଯାଏ ବ୍ୟାପିଛି। ବସ୍ତି ଅଞ୍ଚଳରେ ମହିଳା ସଶକ୍ତୀକରଣ ଲାଗି ମଧ୍ୟ ସେ କାର୍ଯ୍ୟ କରୁଛନ୍ତି। ବସ୍ତିରେ ଅଭାବୀମାନଙ୍କୁ ଖାଦ୍ୟ ଦେଉଛନ୍ତି। ଭିନିଲ ପିଲାଦିନେ ତାଙ୍କ ଭାଇଙ୍କ ସହ ନାଲ୍ଗୋଣ୍ଡା ହସ୍ପିଟାଲକୁ ଯାଇ ବିଷାଦଗ୍ରସ୍ତ କ୍ୟାନ୍ସର ରୋଗୀ ଓ ତାଙ୍କ ପରିବାରଙ୍କ ସହ ସମୟ ବିତାଇ ସେମାନଙ୍କ ମନୋବଳ ବୃଦ୍ଧି କରୁଥିଲେ। କ୍ୟାନ୍ସରପୀଡିତ ପିଲାମାନଙ୍କ ପାଖକୁ ଯାଇ ସେମାନଙ୍କ ସହ ଖେଳୁଥିଲେ। ୧୦ମରେ ପଢୁଥିବାବେଳେ ଭିନିଲ ‘ସ୍ମାଇଲ୍ କ୍ୟାନ୍ସର ଫାଉଣ୍ଡେଶନ’ ଗଠନ କରି ତାଙ୍କ ସହପାଠୀଙ୍କୁ ଏଥିପାଇଁ ପ୍ରତିଦିନର ପକେଟ୍ ମନିରୁ ୧ ଟଙ୍କା ଦାନ କରିବା ଲାଗି କହିଥିଲେ । ମାସରେ ଜଣ ପିଛା ୩୦ଟଙ୍କା ହେବା ପରେ ତାହାକୁ ଏକାଠି କରି ଭିନିଲ ଓ ତାଙ୍କ ସାଙ୍ଗମାନେ ଓଷଧ, ଖାଦ୍ୟ ଓ ଆବଶ୍ୟକ ଜିନିଷ କିଣି ରୋଗୀମାନଙ୍କୁ ଦେଉଥିଲେ।