ନୂଆଦିଲ୍ଲୀ,୧୩।୧୧: ଭାରତର ସର୍ବାଧିକ ସାକ୍ଷରତା ହାର ଥିବା ତିନୋଟି ରାଜ୍ୟ କେରଳ, ଗୋଆ ଏବଂ ମିଜୋରାମରେ ୯୦% ରୁ ଅଧିକ ଲୋକ ପାଠ ପଢିଥିବା ବେଳେ, ଏହି ରାଜ୍ୟଗୁଡ଼ିକରେ ଶିକ୍ଷିତ ଯୁବକମାନଙ୍କ ମଧ୍ୟରେ ବେକାରୀ ସମସ୍ୟା ବଢ଼ିବାରେ ଲାଗିଛି। ଏହା ଭାରତର ବିକାଶ ମଡେଲ୍ ଉପରେ ଏକ ପ୍ରଶ୍ନବାଚୀ ସୃଷ୍ଟି କରିଛି: ଯେତେବେଳେ ଶିକ୍ଷା ବୃଦ୍ଧି ପାଏ, ନିଯୁକ୍ତି କ୍ଷମତା କାହିଁକି ବଢୁନାହିଁ?
‘ପିରିୟଡିକ୍ ଲେବର ଫୋର୍ସ ସର୍ଭେ (PLFS) ୨୦୨୨-୨୩’ ଅନୁଯାୟୀ, ଦେଶର ସର୍ବାଧିକ ସାକ୍ଷରତା (୭୭.୭% ଜାତୀୟ ହାର ତୁଳନାରେ ୯୦%ରୁ ଅଧିକ) ଥିବା ସତ୍ତ୍ୱେ ଏହି ରାଜ୍ୟଗୁଡ଼ିକରେ ଯୁବ ବେକାରୀ ହାର ଅଧିକ ରହିଛି।
କେରଳର ସମସ୍ୟା: କେରଳର ଅର୍ଥନୀତିରେ ଚାକିରି ଅଭିବୃଦ୍ଧି ମୁଖ୍ୟତଃ ଟେକ୍ନୋଲୋଜି ଓ ସେବା କ୍ଷେତ୍ରରେ ହେଉଛି, କିନ୍ତୁ ଅଧିକାଂଶ ଶିକ୍ଷିତ ଯୁବକ କଳା ଓ ବାଣିଜ୍ୟ (Arts and Commerce) ଡିଗ୍ରୀ ହାସଲ କରୁଛନ୍ତି। ସୀମିତ ଘରୋଇ କ୍ଷେତ୍ର ଯୋଗୁଁ ଅନେକେ ବିଦେଶରେ ଚାକିରି ଖୋଜୁଛନ୍ତି।
ଗୋଆ ଓ ମିଜୋରାମର ସ୍ଥିତି:
ଗୋଆ (୧୯% ଯୁବ ବେକାରୀ): ଏହାର ଅର୍ଥନୀତି ପର୍ଯ୍ୟଟନ ଓ ଆତିଥେୟତା ଉପରେ ନିର୍ଭରଶୀଳ, ଯାହା ଶିକ୍ଷିତ ଯୁବକମାନଙ୍କ ଆଶାକୁ ପୂରଣ କରିପାରୁ ନାହିଁ।
ମିଜୋରାମ (୯୮.୨% ସାକ୍ଷରତା, ~୧୧.୯% ଯୁବ ବେକାରୀ): ଏଠାରେ ଶିଳ୍ପାନୁଷ୍ଠାନର ଅଭାବ ଏବଂ ସରକାରୀ ଚାକିରି ଉପରେ ଅତ୍ୟଧିକ ନିର୍ଭରଶୀଳତା ଯୋଗୁଁ ବେକାରୀ ବଢୁଛି।
ସେହିପରି ହିମାଚଳ ପ୍ରଦେଶ (୮୮% ସାକ୍ଷରତା) ଏବଂ ସିକିମ୍ (୮୧% ସାକ୍ଷରତା) ରେ ଯୁବ ବେକାରୀ ହାର ୧୦% ରୁ କମ୍ ରହିଛି। ଏହାର ମୁଖ୍ୟ କାରଣ ହେଉଛି: ସେମାନଙ୍କର ଅର୍ଥନୀତି ପର୍ଯ୍ୟଟନ, ଚାଷ, ଜଳବିଦ୍ୟୁତ୍ ଏବଂ ଛୋଟ ଶିଳ୍ପ ଦ୍ୱାରା ବିଭିନ୍ନତାପୂର୍ଣ୍ଣ।
ଏହି ତଥ୍ୟ ଦର୍ଶାଉଛି ଯେ ଶିକ୍ଷା କେବଳ ପଢ଼ିବା-ଲେଖିବା ନୁହେଁ, ବରଂ ଡିଜିଟାଲ୍ ଦକ୍ଷତା, ବୃତ୍ତିଗତ ତାଲିମ ଏବଂ ଉଦ୍ୟୋଗୀକରଣ ସହିତ ଯୋଡ଼ି ହେବା ଦରକାର। ତେବେ ଏଠାରେ ନୀତି ନିର୍ଦ୍ଧାରକଙ୍କ ପାଇଁ ପ୍ରକୃତ ପ୍ରଶ୍ନ ହେଉଛି: “କେତେଜଣ ପଢ଼ିପାରିବେ?” ନୁହେଁ, ବରଂ “କେତେଜଣ ରୋଜଗାର କରିପାରିବେ?”