ସୁନାକୁ ସୌଭାଗ୍ୟ ଏବଂ ସକାରାତ୍ମକ ଶକ୍ତିର ବାହକ ବୋଲି ବିବେଚନା କରାଯାଏ। ଏହାର ଚମକ ଏବଂ ଆକର୍ଷଣ ସମସ୍ତଙ୍କୁ ଆକର୍ଷିତ କରେ। ସୁନା ଅଳଙ୍କାର, ବିଶେଷକରି ମହିଳାମାନଙ୍କ ପାଇଁ, ସୌନ୍ଦର୍ଯ୍ୟ ଏବଂ ଶୁଭତାର ପ୍ରତୀକ ଭାବରେ ବିବେଚନା କରାଯାଏ। ତଥାପି, ପ୍ରାଚୀନ ଧାର୍ମିକ ଗ୍ରନ୍ଥଗୁଡ଼ିକ ସୁନା ବ୍ୟବହାର କରିବା ସମୟରେ କିଛି ସତର୍କତା ଅବଲମ୍ୱନ କରିବାକୁ ପରାମର୍ଶ ଦିଏ। ଏଗୁଡ଼ିକୁ ଅଣଦେଖା କରିବା ଦ୍ୱାରା ଜୀବନରେ ଅନେକ ସମସ୍ୟା ସୃଷ୍ଟି ହୋଇପାରେ।
ଗରୁଡ଼ ପୁରାଣରେ କୁହାଯାଇଛି ଯେ କେବଳ ଜୀବିତ ବ୍ୟକ୍ତି ନୁହେଁ, ବରଂ ମୃତ ବ୍ୟକ୍ତିଙ୍କ ଆତ୍ମାର ମଧ୍ୟ ଅଳଙ୍କାର ସହିତ ଏକ ବିଶେଷ ସମ୍ପର୍କ ରହିଛି। ତେଣୁ, ଆସନ୍ତୁ ଜାଣିବା ଯେ ମୃତ୍ୟୁ ପରେ ମଧ୍ୟ ମୃତ ବ୍ୟକ୍ତିଙ୍କ ଆତ୍ମା ସୁନା ଅଳଙ୍କାର ଉପରେ କାହିଁକି ଲୋଭ ଥାଏ। ଆସନ୍ତୁ ଜାଣିବା ଗରୁହ ପୁରାଣରେ ଏ ବିଷୟରେ କ’ଣ କୁହାଯାଇଛି?
ଗରୁଡ଼ ପୁରାଣରେ ସ୍ପଷ୍ଟ ଭାବରେ କୁହାଯାଇଛି ଯେ ମୃତ୍ୟୁ ପରେ ମଧ୍ୟ ଆତ୍ମା ତାର ପ୍ରିୟ ସମ୍ପତ୍ତି ସହିତ ଜଡିତ ରହିଥାଏ। ତେଣୁ, ମୃତ ବ୍ୟକ୍ତିଙ୍କ ପୋଷାକ, ଘଣ୍ଟା, ଚାଦର, ବିଛଣା, ଜୋତା ଏବଂ ଅଳଙ୍କାର ବ୍ୟବହାର ନ କରିବାକୁ ପରାମର୍ଶ ଦିଆଯାଇଛି। କୁହାଯାଏ ଯେ ଏହି ଜିନିଷଗୁଡ଼ିକରେ ମୃତ ବ୍ୟକ୍ତିଙ୍କ ସୂକ୍ଷ୍ମ ଶକ୍ତି ଥାଏ। ମୃତ ବ୍ୟକ୍ତିଙ୍କ ଏହି ଜିନିଷଗୁଡ଼ିକ ବ୍ୟବହାର କରିବା ପରଲୋକ ଉପରେ ନକାରାତ୍ମକ ପ୍ରଭାବ ପକାଇପାରେ।
କେବଳ ଏତିକି ନୁହେଁ, ବ୍ୟକ୍ତି ଅସ୍ଥିରତା ଏବଂ ମାନସିକ ଚାପ ଅନୁଭବ କରିପାରେ। ଏହା ମଧ୍ୟ ବିଶ୍ୱାସ କରାଯାଏ ଯେ ମୃତ ବ୍ୟକ୍ତିଙ୍କ ଆତ୍ମା ଏହି ଜିନିଷଗୁଡ଼ିକ ମାଧ୍ୟମରେ ମୃତ ବ୍ୟକ୍ତିଙ୍କ ଜିନିଷ ବ୍ୟବହାର କରୁଥିବା ବ୍ୟକ୍ତିଙ୍କ ସହିତ ଯୋଗାଯୋଗ କରିବାକୁ ଚେଷ୍ଟା କରିପାରେ। ଗରୁଡ଼ ପୁରାଣ ଅନୁସାରେ, ଶରୀର ଛାଡିବା ପରେ, ଆତ୍ମାର ସୂକ୍ଷ୍ମ ଶକ୍ତି ଜିନିଷଗୁଡ଼ିକରେ ରହିଥାଏ। ବିଶେଷକରି ସୁନା ଏହି ଶକ୍ତିକୁ ଦୀର୍ଘ ସମୟ ପାଇଁ ବଜାୟ ରଖେ।
ମୃତ ବ୍ୟକ୍ତିଙ୍କ ଅଳଙ୍କାରକୁ ଏହିପରି ବ୍ୟବହାର କରନ୍ତୁ
ଆତ୍ମାର ଜିନିଷ ଏବଂ ଅଳଙ୍କାର ପ୍ରତି ଆସକ୍ତି କିଛି ସମୟ ପାଇଁ ରହିଥାଏ, ତେଣୁ କୁହାଯାଏ ଯେ ମୃତ ବ୍ୟକ୍ତିଙ୍କ ଅଳଙ୍କାରକୁ ତୁରନ୍ତ ପିନ୍ଧିବା ଉଚିତ ନୁହେଁ। ଏହା ବିଶ୍ୱାସ କରାଯାଏ ଯେ ମୃତ ବ୍ୟକ୍ତିଙ୍କ ଅଳଙ୍କାର ପିନ୍ଧିଥିବା ବ୍ୟକ୍ତି ମୃତ ବ୍ୟକ୍ତିଙ୍କ ଅତୃପ୍ତ ଇଚ୍ଛା, ଭାବନା କିମ୍ୱା ମାନସିକ ଯନ୍ତ୍ରଣା ଦ୍ୱାରା ପ୍ରଭାବିତ ହୋଇପାରନ୍ତି। ମୃତ ବ୍ୟକ୍ତିଙ୍କ ଅଳଙ୍କାରକୁ 13 ଦିନ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ସ୍ପର୍ଶ କିମ୍ୱା ପିନ୍ଧିବା ଉଚିତ ନୁହେଁ। ତା’ପରେ, ଏହାକୁ ଶୁଦ୍ଧ କରାଯିବା ଉଚିତ। ତା’ପରେ ଅଳଙ୍କାରଗୁଡ଼ିକୁ ପୁନଃସଜ୍ଜିତ ଏବଂ ପିନ୍ଧିବା ଉଚିତ।